Ερώτηση αναγνώστη

Καλησπέρα σας,

Θα ήθελα καταρχήν να σας συγχαρώ για τη δουλειά σας και τη βοήθεια που προσφέρετε στο site σας.

Θέλω να φυτέψω δέντρα σε ένα χωράφι το οποίο είναι σκιερό.(Έχει σειρές από κέδρα μέσα).

Γνωρίζετε ποία δέντρα χρειάζονται σκιά?

Ευχαριστώ πολύ

---------------------------------------------------------------------------------------------------

Αγαπητέ αναγνώστη,

        Θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε που διαβάζετε την ιστοσελίδα μας, όπως επίσης και για τα καλά σας λόγια. Σκοπός μας είναι να συλλέγουμε και να αναρτούμε θέματα, συμβουλές και πληροφορίες ούτως ώστε να γίνεται όσο το δυνατόν μια σωστή παρουσίαση των φυτών. 

Διαβάστε την παρακάτω ανάρτηση και ελπίζουμε να σας βοηθήσαμε.

Φυτά που αντέχουν σε εξωτερικά σκιερά μέρη.

Οτιδήποτε άλλο χρειαστείτε είμαστε στην διάθεσή σας. 

Περισσότερα

Ερυθρελάτη - Picea Abies

Η ερυθρελάτη (επιστημονική ονομασία Picea abies) είναι ένα είδος αειθαλούς ελάτου ιθαγενούς της Ευρώπης που αποκαλείται και νορβηγικό έλατο. Έχει ίδιο κορμό, κλαδιά σε σπόνδυλους και πυραμιδοειδή κόμη. 

Οι βελόνες του μοιάζουν με αυτές της ελάτης, είναι όμως πιό λεπτές με τετραγωνική τομή και πέφτουν εύκολα, αφήνοντας στη θέση τους μικρές προεξοχές, που δίνουν χαρακτηριστικό, τραχύ σχήμα στα κλαδιά. Τα κουκουνάρια είναι στενόμακρα, σαν της ελάτης αλλά πιό μικρά, με μήκος 10 με 15 εκατοστά. Γέρνουν προς τα κάτω και πέφτουν από το δέντρο ολόκληρα, χωρίς να απολεπίζονται, αφού πρώτα αδειάσουν τους σπόρους τους. Φτάνει σε ύψος 65 μέτρα. 

Στην Ελλάδα φυέται στη Ροδόπη, η οποία είναι και το νοτιότερο σημείο εξάπλωσης του είδους στην Ευρώπη. Αναπτύσσεται σε διάφορα εδάφη αρκεί να υπάρχει μεγάλη υγρασία στον αέρα και στο έδαφος. Θεωρείται ημισκιανθεκτικό είδος και είναι ευπαθές σε παγετούς κατα την νεαρή ηλικία. 

πηγή

Περισσότερα

Δασική οξιά - Fagus Sylvatica

      Η οξιά ή φηγός (Fagus) είναι ένα γένος δέκα ειδών φυλλοβόλων δέντρων που συναντώνται στην Ευρώπη, Ασία και Βόρειο Αμερική. Στην Ελλάδα σχηματίζει πυκνοφυή μεγάλα δάση στα βουνά της Στερεάς Ελλάδας, της Θεσσαλίας και της Βόρειας Ελλάδας.

Είναι δέντρο μεγάλο, μέχρι 35 μέτρα ύψος, φυλλοβόλο με κορμό ευθύ, λείο, ομαλό, με λεπτό φλοιό, γκριζωπό και κόμη που αφήνει το φως να περνάει Η οξιά σε νεαρή ηλικία είναι κωνική ενώ όταν το δέντρο γεράσει μετατρέπεται σε πλατιά θολωτή. Φυτρώνει σε υψόμετρο από 500 μ. μέχρι 1800 μ. Ταφύλλα της είναι κατ'εναλλαγή δίσειρα, επιμήκη ελλειψοειδή ως αντίστροφα ωοειδή μήκους 5-15 εκ. και πλάτους 2,5-8 εκ. πολύ ή λίγο οξύκορφα, χνουδωτά στα χείλη με χρώμα ανοιχτό πράσινο, σχεδόν κίτρινο, όταν είναι νεαρή, πράσινο σκούρο και γυαλιστερό αργότερα, που γίνεται κατά το φθινόπωρο κόκκινο, σχεδόν αιματόχρουν και δίνει στο δάσος ανταύγειες φλόγας, ιδίως καθώς διαπερνάται από τις ακτίνες του ηλίου. Τα άνθηδεν έχουν εντυπωσιακή όψη, τα άρρενα είναι ενωμένα κατά μακρόμισχους σφαιρικούς ιούλους και τα θήλεα ανά 2-3 μέσα σε ένα κοκκινωπό κύπελλο που σκεπάζεται από βράκτια. Κατά τον Οκτώβριο ωριμάζουν οι καρποί, που είναι κλεισμένοι σε καρποφόρο περίβλημα(κύπελλο), αγκαθωτό,το οποίο μπορεί να ανοίγει με 4-6 ανοίγματα, αφήνοντας να πέσουν δύο γωνιώδη, τριγωνικά σπέρματα(κάρυα).

Το ξύλο της οξιάς έχει πολλές χρήσεις: ως καύσιμη ύλη, παράγει εξαιρετικό κάρβουνο, ενώ η ξυλεία από οξιές με υψηλό κορμό, αφού πρώτα υποστεί στέγνωμα για να ελαττωθεί το μειονέκτημα της ελαστικότητας, είναι κατάλληλη για την επιπλοποιία, την τορνευτική κλπ. Επίσης τα σπέρματα κάρυα της οξιάς είναι πολύ πλούσια σε άμυλο και ελαιούχες ουσίες, κι αποτελούν τροφή για τους χοίρους. Από τα σπέρματα εξάγεται ένα έλαιο που έχει την ιδιότητα να μη ταγγίζει και χρησιμοποιείται ως φωτιστικό ή ως εδώδιμο. Σπουδαία είναι και η χρήση του κρεοζώτου στη φαρμακευτική ως αποχρεμπτικού βακτηριοστατικού, το οποίο παράγεται κατά την ξηρή απόσταξη του ξύλου της οξιάς.

Σε κάποιες περιοχές όπου η οξιά δεν υπήρχε σε αφθονία, επικράτησε να λέγεται φηγός η βελανιδιά ή ένα είδος βελανιδιάς. Η πιο διάσημη φηγός ήταν αυτή του μαντείου τηςΔωδώνης από την οποία οι ιερείς του έπαιρναν τους χρησμούς ερμηνεύοντας το θρόισμα των φύλλων της σε συνδυασμό με άλλους ήχους του περιβάλλοντός τους.

Τα είδη της οξιάς είναι τα εξής:

·         Fagus crenata - Ιαπωνική οξιά

·         Fagus engleriana (Οξιά η εγκλεριανή) - Κινεζική οξιά

·         Fagus grandifolia (Οξιά η μεγαλόφυλλος) - Αμερικάνικη οξιά

·         Fagus hayatae (Οξιά του Χαγιάτα) - Οξιά της Ταϊβάν

·         Fagus japonica - Ιαπωνική οξιά (Ιαπωνική γαλάζια οξιά)

·         Fagus longipetiolata - Οξιά η μακρόμισχη

·         Fagus lucida - Οξιά η λάμπουσα

·         Fagus mexicana - Μεξικανική οξιά

·        Fagus orientalis - Ανατολική οξιά (μέχρι 20μ.με κόμη πυραμιδοειδή, κυρίως Βορειοηπειρωτική Ελλάδα και Μ. Ασία)

·         Fagus sylvatica - Δασική οξιά

Στην Ελλάδα συναντώνται η Δασική οξιά και η Οξιά η ανατολική.

πηγή

Περισσότερα

Σφενδάμι Πλατανοειδές - Acer Platanoides

Ελληνική ονομασία: Σφενδάμι πλατανοειδές
Επιστημονική ονομασία: Acer platanoides
Οικογένεια: Aceraceae

           

          Το  Σφενδάμι πλατανοειδές είναι δένδρο φυλλοβόλο, ταχυαυξές, με ωραία σφαιρική και θολωτή κόμη που φθάνει σε διάμετρο σπάνια μέχρι και τα 30 μέτρα ύψος. Διαθέτει φύλλα με μακρύ μίσχο σε σχήμα παλάμης, με 5 ή 7 λοβούς (Όμοιο με τον πλάτανο). Το χρώμα των φύλλων είναι πράσινο ενώ το φθινόπωρο γίνεται κόκκινο ή πορτοκαλί.

Δένδο φωτόφυλλο χωρίς πολλές απαιτήσεις μπορεί να αντέξει στην μέτρια σκίαση, σε ισχυρούς ανέμους και την ατμοσφαιρική ρύπανση. Μπορεί να αναπτυχθεί σε μια μεγάλη ποικιλία εδαφών. Καλύτερη όμως ανάπτυξη παρουσιάζει σε ελαφριά αμμώδη, μέτρια αργιλώδη έως και βαριά πηλώδη, καλά αποστραγγιζόμενα εδάφη, με αρκετά θρεπτικά συστατικά. Χρειάζεται μέτρια υγρασία εδάφους.

Ανθίζει τον Απρίλιο και Μάιο και τα άνθη του σχηματίζουν κορύμβους.. Ο καρπός αποτελείται από δύο πτερυγιόμορφα μονόσπερμα κάρυα που ονομάζονται σαμάρια. Οι σπόροι ωριμάζουν τον Σεπτέμβριο με Οκτώβριο και διατηρούνται στο δένδρο για αρκετούς μήνες.

Ο χυμός του χρησιμοποιείται στην οινοπνευματοποιία και στη ζαχαροπλαστική. Ως προς το ξύλο θεωρείται χαμηλής αξίας φυτό. Χρησιμοποιείται κυρίως για αντιανεμική προστασία, άλλων καλλιεργειών και για την παραγωγή γλυκαντικών ουσιών. Προτιμάται η φύτευσή του σε πόλεις για δημιουργία σκιάς, κατά μήκος των δρόμων ή γύρω από βιομηχανικές μονάδες επειδή αντέχει στην ατμοσφαιρική ρύπανση. Το πυκνό φύλλωμα με τα μεγάλα πεντάλοβα φύλλα και η μεγάλη και στρογγυλή κόμη το κάνουν ιδιαίτερα κατάλληλο δένδρο για διακοσμητικές αναδασώσεις.

            Πολλαπλασιάζεται με μοσχεύματα ή φύτευση σπόρων. Τα μοσχεύματα πρέπει να προέρχονται από νεαρά υγιή φυτά. Οι σπόροι πρέπει να συλλέγονται αφού ωριμάσουν (μετά τον Οκτώβριο), αλλιώς η φυτρωτικότητα μειώνεται σημαντικά. Αφού ξεραθούν, τοποθετούνται σε σάκους σε ξηρό και δροσερό μέρος. Πριν τη χειμερινή αποθήκευση πρέπει να εμποτιστούν τουλάχιστον για 24 ώρες. Ιδανικές συνθήκες αποθήκευσης θεωρούνται όταν η διάρκεια δε ξεπερνά τους 4 μήνες και η θερμοκρασία διατηρείται κάτω από 8ο C. Η σπορά γίνεται στο τέλος του χειμώνα, όταν εξαλείφεται ο κίνδυνος των όψιμων παγετών. Οι σπόροι αρχίζουν να φυτρώνουν περίπου ένα μήνα μετά τη φύτευση. Εάν οι σπόροι συλλεχθούν πριν την ωρίμανσή τους πρέπει να στρωματωθούν αμέσως για τρεις τουλάχιστον μήνες και στη συνέχεια τοποθετούνται μέχρι να σπαρθούν, σε ψυγείο.

Περισσότερα